۱۳۹۴ آبان ۲, شنبه

مصاحبه با تلویزیون فارسی بی بی سی در مورد تابستان 67


مصاحبه خانم صدر و من با  صفحه آخر بی بی سی در مورد کشتار بزرگ زندانیان سیاسی در تابستان 67 و ضرورت رویاروئی با آن.
 چند نکته در این مصاحبه برای من آموزنده بود: اول از همه اینکه از قبل باید پرسید که به چه عنوانی به چنین مصاحبه ای دعوت شده ام؟ آیا بناست که تعداد کشته های خانواده ام را برای بینندگان یا شنوندگان این رسانه ها بشمارم؟ بدون اینکه اشکالی در اینکار ببینم، این رویکرد رسانه ها یک نکته مهم را نادیده می گیرد: تا کنون بخش مهمی از ادبیات در زمینه دادخواهی، با کمال تاسف، از سوی بازماندگان و قربانیان جنایتهای دولت جمهوری  اسلامی تهیه شده است، اما چون اصحاب رسانه با آن آشنا نیستند، چنین موقعیتی را برای آنان قائل نیستند، در چنین شرایطی من در شرایط دشوار پذیرش یا عدم پذیرش چنین مصاحبه هائی قرار می گیریم؛ دوم اینکه چگونه باید در حین مصاحبه این نگرش یک جانبه را بر هم زد، که هم رفتاری غیر محترمانه نداشته باشی و هم به رویکرد رسانه ها تن نداده باشی؟ اینکار نیاز به تمرین و کار بسیار بیشتری دارد؛ و سوم اینکه در یک مصاحبه تلویزیونی باید یاد گرفت که مناسب با شرایط این رسانه رفتار کرد، یکی از دوستانم به درستی گوشزد می کرد که در طول مصاحبه به عوض اینکه به شکل مداوم به دوربین نگاه کنم، نگاهم متوجه نقاط دیگر می شد 

۱ نظر:

  1. یکی از بهترین برنامه هایی بود که در مورد موضوع کشتارها در بی بی سی دیدم. دست هر دو شما درد نکند.
    اشکالاتی هم که گفتی جعفر جان در مقابل پایداری و دقت شما در توضیح موضوعات و رویکرد رو به جلویی که داشتید و فقط به بازگو کردن رنج ها و خاطرات بسنده نکردید، کوچک می نماید و به قول خودت تمرین است و شنیدن نقد های دیگران به قصد بهتر شدن.
    با احترام
    شادی امین

    پاسخحذف